De eerste drie dagen hebben we een introductie gekregen over de Thaise cultuur. Als onderdeel daarvan hebben we een gebedswandeling gehouden in de stad. Aangezien meer dan 94% van de bevolking boedistisch is, hebben we een aantal boedistsche tempelcomplexen bezocht om te bidden.
Na de introductiedagen zijn we naar ons hotel gegaan in een ander deel van de stad. Gedurende onze tijd in Bangkok hebben we voornamelijk geholpen bij een christelijk schooltje. De organisatie die deze school leidt, helpt vrouwen uit de prostitutie te komen door hen een andere baan aan te bieden, bijvoorbeeld sieraden maken. Wij hebben gewerkt met de kinderen (+/- 6-16 jaar) van deze voormalige barmeisjes: engelse les geven, liedjes zingen, dansjes leren, knutselen, spelletjes spelen... De kinderen hadden het erg naar hun zin en begonnen zelfs hun vriendjes en vriendinnetjes mee te nemen naar onze programma's.
Knutselwerkje uitleggen |
Engelse les aan 9- tot 11-jarigen |
Ons laatste weekend in Bangkok zijn we met de kinderen meegeweest op kamp in Pattaya, een kuststad ongeveer twee uur rijden van Bangkok vandaan. Hier hebben we eindelijk in de zee gezwommen! Na zoveel dagen in de hitte (+/- 40ºC) te hebben rondgelopen, waren we daar erg aan toe. Al het plastic en de dode vissen die in het water dreven, namen we maar voor lief... Zaterdag werd er een doopdienst gehouden op het strand, waarbij ook een van ons gedoopt werd!
Doopdienst |
Vanwege schoolvakanties hadden we heel wat dagen openstaan om andere ministries te doen. Sophia, een medewerkster van dezelfde organisatie heeft ons hierin begeleid. Hieronder een overzicht van waar ze ons naar toegenomen heeft:
- Vluchtelingen: We hebben twee vluchtelingengezinnen bezocht. Ze wonen zo'n 2,5 jaar in Thailand, maar hebben nog geen werk- of verblijfsvergunning. Omdat ze het gevaar lopen opgepakt te worden, brengen ze de hele dag door in hun eenkamerwoning. Beide gezinnen hebben een tienerdochter, die allebei niet naar school kunnen. Beide willen ze graag verpleegster worden. Teruggaan naar hun eigen land is geen optie. Wij hebben bij een van deze gezinnen gegeten en hebben beide gezinnen kunnen bemoedigen en met hen gebeden.
Lunch met vluchtelingen |
- Zieken: We hebben een gezin bezocht waarbij man, vrouw en kind (1,5 jaar) allen HIV-positief zijn. De vrouw (22 jaar) was er erg slecht aan toe. Ze lag levenloos in bed, was niet meer aanspreekbaar. In hun klein huisje hebben we aanbiddingliederen voor haar gezongen. Haar hartslag veranderde als we voor haar zongen. Bij ons eerste lied deed ze haar ogen een beetje open. We gingen door met zingen, hebben uit de bijbel gelezen en gebeden. Tegen de tijd dat we weer naar buiten gingen, had de vrouw haar benen bewogen en keek ze met haar ogen rond. Ondanks de enorme armoede van dit gezin, was de man naar de winkel gegaan om voor ons allemaal een blikje pepsi te kopen als teken van dank. Buiten hebben we nog met de man en een aantal buren gezeten en gebeden.
Bij het huis van de familie met HIV |
- Vluchtelingen: Opnieuw vluchtelingen bezocht, zij wonen ongeveer een jaar in Thailand. Een Thaise vrouw heeft vanuit liefde deze mensen in haar huis opgenomen. Ze wonen daar met vijf volwassenen en zeven kinderen. De vluchtelingen hebben geen werk, geen inkomsten en zijn bang opgepakt te worden. De vrouw die voor hen zorgt is pasgeleden tot bekering gekomen. Ze is analfabetisch en kan daardoor ook niet de bijbel lezen. Toen we psalm 23 voor haar lazen, moest ze huilen.
Van de vluchtelingen kregen we ingrijpende verhalen te horen. In het land waar ze vandaan komen werden ze vervolgd door hun geloof. Van de drie vrouwen die er waren, had nog maar één haar man bij zich. Van de andere twee zit de man nog in de gevangenis. Een van hen was opgepakt omdat hij iemand een christelijke begrafenis had gegeven. Een van de vrouwen liet een foto zien van haar huis, helemaal verwoest door de regering. Op een filmpje op haar mobiel zagen we soldaten hun hele oogst platrijden. Toch zei ze dat God haar nog steeds hoop gaf. Allen waren erg bemoedigd door ons bezoek.
Op weg naar de taxi na ons bezoek bij de vluchtelingen |
- Straatevangelisatie: Gedurende songkran, het Thaise nieuwjaar, hebben we op straat geevangeliseerd. Songran is één groot watergevecht! Drie dagen achtereen gooit iedereen elkaar de hele dag door nat en smeert klei in elkaars gezicht. Als blanke toeristen waren we een extra interessant doelwit. Het verkeer is nog chaotischer dan normaal, vanwege alle pick-ups waar mensen met bakken water en waterpistolen zitten om de mensen langs de weg nat te spuiten. Op zich is nat worden niet zo erg in dit klimaat, maar sommigen lieten enorme ijsblokken in hun bak water smelten, waardoor het water ijskoud werd!
Wij zijn twee opeenvolgende dagen naar plaatsen geweest waar enorme menigtes samenkomen om songkran te vieren en hebben daar 200 flesjes drinkwater met de tekst 'Jesus loves you' uitgedeeld. De flesjes waren in een mum van tijd op, dus het grootste deel van de tijd hebben we meegedaan met water gooien en klei smeren...
Songkran |
- Bargirls: De outreaches naar de bargirls hebben de meeste indruk op me gemaakt. We zijn een aantal keer naar 'Cowboy' geweest, een straat vol met bars. Bij elke bar staan een stuk of tien 'bargirls' (prostituees) buiten om klanten te lokken. In kleine groepjes (anders vielen we als blanke vrouwen te veel op) zijn we een aantal keren door deze straat heen gelopen. Het is moeilijk met de meisjes een gesprek aan te knopen. Omdat ze constant in de gaten worden gehouden door de bareigenaren, kan je maximaal vijf minuten met ze praten. Onze contactpersoon kende al een aantal meisjes die daar werkten, tegen hen hebben we even gedag gezegt. Het grootste deel van onze tijd daar hebben we gebeden en gehoopt een licht te kunnen zijn in de grote duisternis die op deze plek heerst.
Een mogelijkheid om langer met een meisje te praten, is een drankje bestellen voor jezelf en het meisje. Zolang je drinken nog niet op is, kan je met het meisje praten. Mijn groepje heeft op deze manier een uur met een vrouw kunnen praten. Het viel ons op hoe open ze over haar leven vertelde. We vroegen haar wat haar dromen waren, maar dat wist ze niet meer. Ze is gescheiden en heeft twee dochters van 11 en 9 jaar waarvoor ze moet zorgen. Ze werkt voor het geld. Een van ons vertelde haar dat God haar heeft gemaakt en goede plannen voor haar heeft. We konden aan haar gezicht zien dat het haar raakte. Ze vroeg ons de volgende avond weer terug te komen, maar toen we bij de bar naar haar vroegen, zeiden ze dat ze niet was komen opdagen.
Na deze avond hebben we nog één keer een gesprek gehad met een van de vrouwen. Voor ons gevoel verliep het gesprek niet erg soepel, maar achteraf hoorden we dat ze naar de organisatie (die de vrouwen ander werk aanbiedt) had gebeld. Ze vertelde dat het veel indruk op haar had gemaakt dat wij met haar waren komen praten. Hierop had de organisatie haar uitgenodigd om op gesprek te komen, maar ze is nooit op komen dagen.
Naast Cowboy zijn we één keer naar 'Nana' geweest, een groter bargebied met drie etages. Ook hier kende onze contacpersoon een aantal vrouwen en daar hebben we kort gedag tegen gezegd. De strategie van de organisatie is om vriendschap met de vrouwen op te bouwen. Wanneer ze de vrouwen wat beter kennen, vertellen ze hen over God en bieden ze hen de mogelijkheid aan uit de prostitutie te komen.
Ik heb ontzettend veel geleerd van de outreaches in de bargebieden. Naast bargirls, werken er ook veel 'ladyboys', jongens die omgebouwd zijn tot vrouw. Vaak weet je niet eens of iemand een man of een vrouw is. Het advies van Sophia heeft me erg geholpen: waar het om gaat is dat je deze mensen liefhebt ("you just got to love them!"), ze als mens ziet en ze ook zo behandelt.
Cowboy |
- Kerk: We zijn een aantal keer meegeweest naar New Song, een internationale kerk. We hebben hier ook de mogelijkheid gekregen ons drama op te voeren.
New Song Church |